Πιάσε τις στιγμές..

by - Μαΐου 06, 2014

Με αφορμή αυτήν την ανάρτηση, σκέφτηκα πόσο πολύ τρέχω κατά την διάρκεια της ημέρας, για να προλάβω να κάνω ΟΛΑ όσα πρέπει να γίνουν, και χάνω ΟΛΑ όσα πρέπει να ζήσω...
Τρέχω να ψωνίσω, να μαγειρέψω, να σκουπίσω, να καθαρίσω, να μιλήσω, να γράψω, να αναρτήσω, να αλλάξω, να ταΐσω, να ποτίσω, να δουλέψω, να να να...
Και χάνω. Χάνω στιγμές. Πολύτιμες στιγμές. Στιγμές χωρίς επιστροφή.
Χάνω τα γαργαλητά και τα γέλια με την κόρη μου κάτω απο τα σκεπάσματα, τη βόλτα στο πάρκο χωρίς ρολόι, το παιχνίδι με τις πλαστελίνες χωρίς τέλος, τις αγκαλιές και τα φιλιά χωρίς διακοπή, το πλατσούρισμα στο μπάνιο χωρίς τη σκέψη του χαμού, το παιχνίδι με τα αλεύρια χωρίς το νοιάξιμο του μαζέματος, τις λακκούβες με τη λάσπη τις μέρες με βροχή, τις ανέμελες στιγμές με το παιδί μου που δεν θα είναι για πάντα παιδί...


Περιμένω τα σχόλιά σας εδώ και στην σελίδα μου στο facebook!
Σας φιλώ

You May Also Like

6 σχόλια

  1. Ζωή μου καλημέρα, μη στεναχωριέσαι και μην αγχώνεσαι, όλοι κάπως έτσι λειτουργούμε! Δυστυχώς ο τρόπος ζωής μας-φουλ στο άγχος & το στρες από τη μία και οι γρήγοροι ρυθμοί της πόλης στην οποία ζούμε από την άλλη, μας έχουν μετατρέψει σε ρομπότ!
    Πολλές φορές χρειάζεται ένα γερό ταρακούνημα για να καταλάβουμε το πραγματικό νόημα της ζωής, της οικογένειας, της φιλίας... πράγμα που απεύχομαι φυσικά!
    Μακάρι όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα την ουσία του πράγματος και να ξυπνήσουμε πριν να είναι αργά! Αυτό που ξέρω είναι ότι χρειάζεται πολύ προσωπική δουλειά με τον εαυτό μας...
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάναμε τις ίδιες σκέψεις διαβάζοντας την ανάρτηση του Κάθε Μέρα Γονείς.. Εγώ έβαλα πρόγραμμα! Και μάλιστα αποφάσισα να κάνω και αυθόρμητα πραγματάκια και να βγαίνω από το πρόγραμμα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ ωραία η ανάρτηση,που σε έβαλε σε σκέψεις Ζωή!!!Δυστυχώς όλες τρέχουμε,όλες θέλουμε να τα κάνουμε όλα και μάλιστα όσο καλύτερα μπορούμε(αν όχι τέλεια)...όμως πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι πρέπει να κάνουμε επιλογές,να βάζουμε προτεραιότητες και να μην μας πολυνοιάζουν τα άπλυτα πιάτα ή τα ασιδέρωτα ρούχα,αλλά το χαμόγελο του θησαυρού μας (Βέβαια όλοι πέφτουμε στην παγίδα,αλλά το παλεύουμε)!!!Καλημέρα Ζωή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσο σε καταλαβαίνω βρε Ζωή μου....το ίδιο νομίζω αισθανόμαστε οι περισσότερες μανούλες και φορτώνουμε τον μικρό μας νου....Άσε που όσον αφορά την προσωπική προσφορά προς το παιδί μας...νομίζω ότι έχουμε ένα διαρκές αίσθημα του ανικανοποίητου ...τουλάχιστον σε μένα υπάρχει αυτό...προσπαθώ όμως να αφήνομαι ελεύθερη κάποιες φορές στο να μου τραβάει το παιδί μου χέρι - κυριολεκτικά και μεταφορικά - και να με πηγαίνει όπου θέλει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε διάβασα το πρωί και έφυγα...δεν μου έβγαιναν τα λόγια.Ήρθα πάλι να σου πω ότι πρέπει πολύ συχνά να διαβάζουμε τέτοια κείμενα για να μην ξεχνιόμαστε....γιατί αυτό παθαίνουμε και μετά χανόμαστε...Σ'ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όλοι έτσι αγχωνόμαστε και δε ζούμε τελικά
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή