Πόσο θα θελα…

by Mama Petounia - Νοεμβρίου 27, 2015

Πόσο θα θελα κι εγώ :

Να πω πεινάω και κάποιος να μου ετοιμάσει αμέσως φαγητό.
Να πάω μια βόλτα φορώντας τις μπιτζάμες μου.
Να φωνάξω το βράδυ “Μαμά έλα” κι εκείνη να τρέξει αμέσως στο κρεβάτι μου και να κοιμηθούμε αγκαλιασμένες.
Να τσαλαβουτήξω με τα καινούργια μου παπούτσια μέσα σε μια λακκούβα γεμάτη λάσπη.
Να παίξω μισή ώρα με ένα μανταλάκι δίνοντάς του 1000 μορφές.
Να τσακωθώ με την κολλητή μου μέχρι δακρύων και το επόμενο λεπτό να καθόμαστε αγκαλιά και να συνεχίζουμε το παιχνίδι.
Να ψάχνω το ουράνιο τόξο μετά από κάθε βροχή.
Να πιστεύω στον Άγιο Βασίλη.
Να ρωτάω τον μπαμπά μου γιατί τα σκυλιά έχουν 4 πόδια και γιατί δεν μπορώ να πιάσω το φεγγάρι.
Να κοιτάω όλο απορία τον άλλον όταν κάνω καμιά ζημιά.
Να ρωτάω πότε θα είναι αύριο.
Να περιμένω πότε θα μεγαλώσω για να βάλω αληθινό κραγιόν.
Να θέλω να φοράω μόνο καλσόν, κολάν και φουστάνια ακόμα και στον ύπνο μου.
Να βγαίνω στο δρόμο ντυμένη νεράιδα μια απλή μέρα του Σεπτέμβρη.
Να τρώω ενίοτε καθισμένη πάνω στο τραπέζι.
Να τραγουδάω δυνατά στη δική μου γλώσσα.
Να λέω με απίστευτη ευκολία το πως νιώθω και το τι θέλω.
Να ρωτάω “μπαμπά τι είναι τα κοιμησόμηλα” και να εννοώ τι είναι τα κυπαρισσόμηλα.
Να πιστεύω πως ότι πεθαίνει γίνεται ένα φωτεινό αστεράκι στον ουρανό.
Να κάνω με λίγα λόγια, λίγα από αυτά που κάνει η Χριστίνα.