Love your body: Ο εθισμός μου με την ζάχαρη

by - Φεβρουαρίου 20, 2018



Γεια σας και χαρά σας και καλή Σαρακοστή.
Τις τελευταίες μέρες σχεδόν καθημερινά μέσα από μηνύματά σας στον λογαριασμό μου στο Instagram, μου στέλνετε ερωτήσεις σχετικές με την διατροφή μου. Σκέφτηκα λοιπόν να σας τις απαντήσω μέσα από μερικά ποστς, ξεκινώντας από την αρχή!
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσαν πολύ τα γλυκά και ιδιαίτερα η σοκολάτα.
Στο σπίτι μας υπήρχε πάντα ένα σπιτικό γλυκό για μετά το φαγητό, και οι γονείς μου ήταν γενικά "άνετοι" με τα γλυκά που τρώγαμε, αφού η διατροφή μας γενικότερα ήταν καλή. Ως παιδί λοιπόν δεν με θυμάμαι να έχω ιδιαίτερο πρόβλημα.
Μεγαλώνοντας και όταν πια άρχισα να μένω στο δικό μου σπίτι, επειδή δεν είχα καθημερινά "έτοιμο" φαγητό, η διατροφή μου ήταν άστατη και πολλές φορές πρόχειρη και ανθυγιεινή.
Τα κιλά μου πάνω-κάτω ήταν τα ίδια, χωρίς ιδιαίτερες μεταβολές, οπότε η κακή μου διατροφή συνεχιζόταν για καιρό και περιελάμβανε μεγάλες ποσότητες ζάχαρης, ειδικά στις περιόδους που δεν ένιωθα και τόσο καλά, πιστεύοντας -ματαίως- πως αυτό θα με βοηθούσε να νιώσω λίγο καλύτερα. Και λέω "ματαίως", γιατί όχι μόνο δεν με βοηθούσε, αντιθέτως με βούλιαζε ακόμα περισσότερο μέσα στο πρόβλημά μου.
Μπορεί τα πρώτα λεπτά της κατανάλωσης-χρήσης, η ζάχαρη να μου δημιουργούσε ένα αίσθημα ευφορίας, στην συνέχεια όμως με γέμιζε με ματαίωση, ενοχές, δυσφορία, νευρικότητα κι ένα αίσθημα αποτυχίας.
Και σε αυτό το σημείο να σας πω, πως αναφέρομαι σε ΜΕΓΑΛΕΣ ποσότητες ζάχαρης, μιας και σιγά, σιγά, δεν μου αρκούσε να φάω μόνο ένα γλυκό ή μια σοκολάτα. Είχα ανάγκη να τρώω καθημερινά και πολύ. Υπήρχαν μέρες που μπορούσα να τρέφομαι από το πρωί μέχρι το βράδυ μόνο με γλυκά.
Για φρούτα και λαχανικά ούτε λόγος...
Στην αρχή δεν είχα καταλάβει απολύτως τίποτα. Είχα κοτσάρει στον εαυτό μου την ετικέτα της γλυκατζούς και άφηνα την κατάσταση να ξεφεύγει πέρα από κάθε έλεγχο.
Η μεγάλη παγίδα ήταν πως δεν έπαιρνα κιλά αναλογικά με την τεράστια κατανάλωση ζάχαρης, οπότε την αρνητική μου διάθεση και τις απότομες εναλλαγές της, τα νεύρα μου, τις στιγμές έντονης κατάθλιψης και αυτό το αίσθημα κενού, τα απέδιδα στην εκάστοτε στιγμή και φάση που πέρναγα.
Όταν γνώρισα τον άντρα μου και αρχίσαμε να μένουμε μαζί, η διατροφή μου προσαρμόστηκε στην καινούργια αυτή συνθήκη. Βλέπετε ο καλός μου δεν αγαπά καθόλου τα γλυκά και είναι υπέρμαχος της καλής και ισορροπημένης διατροφής, κάτι το οποίο με βοήθησε πολύ να δω το πρόβλημά μου.
Συνειδητοποίησα πως δεν πάει άλλο και πως έπρεπε να παραδεχτώ πως ήμουν εθισμένη στη ζάχαρη και πως την χρησιμοποιούσα όπως ένα ναρκωτικό για να μου καλύψει τα αρνητικά μου συναισθήματα, να με χαλαρώσει, να με παρηγορήσει, να με κάνει να ξεχαστώ, να νιώσω ζεστασιά και αγάπη... Αντί να πάρω στο τηλέφωνο έναν φίλο και να του πω το πρόβλημά μου, έπαιρνα ένα κουτί σοκολατάκια και νόμιζα ότι μπορούσα να το λύσω μόνη μου χωρίς μάλιστα να γίνω βάρος σε κανέναν. Δεν είχα μάθει να ζητάω, να "ενοχλώ", να μοιράζομαι.
Με την έλευση της Χριστίνας στη ζωή μου,  γεννήθηκε αυτόματα και ταυτόχρονα η ανάγκη μου να γίνω επιτέλους ειλικρινής με τον εαυτό μου. Να πάψω να κρύβω τα όποια προβλήματά μου κάτω από το χαλί. Να πάψω να παριστάνω πως είμαι ένας ισορροπημένος άνθρωπος χωρίς ελαττώματα, που παρεμπιπτόντως έκανε και ένα παιδί. Ένα παιδί που αναπόφευκτα θα φορτωθεί τα "φυσιολογικά" μου προβλήματα.
Έτσι σιγά, σιγά και με την πολύτιμη βοήθεια κάποιων ξεχωριστών ανθρώπων που ήρθαν στη ζωή μου, άρχισα να βλέπω καθαρά το πρόβλημά μου με τη ζάχαρη και να το δουλεύω.
Άρχισα να επιλέγω πιο καθαρές τροφές, πιο φυσικές και λιγότερο επεξεργασμένες. Τα όσπρια, τα ψάρια, τα φρούτα και τα λαχανικά μπήκαν στην καθημερινότητά μου. Παράλληλα με την ζάχαρη μείωσα σημαντικά και την γλουτένη, καθώς με οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια ξανά στον εθισμό..
Περνάω περιόδους όπως τώρα, που απέχω εντελώς από ζάχαρη και γλουτένη και βλέπω τα ευεργετικά αποτελέσματα στο σώμα, την ψυχή και το μυαλό μου. Είμαι χαρούμενη, αισιόδοξη, επικοινωνιακή, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και λιγότερο νευρική, ευερέθιστη, φοβική και κατατονική.
Μαζί με την καλή και ισορροπημένη διατροφή, πρόσθεσα στη ζωή μου τον διαλογισμό, την άσκηση, την έκφραση των συναισθημάτων μου, την συχνή επαφή μου με φίλους, το γράψιμο και το διάβασμα.
Αλλά για όλα αυτά θα σας μιλήσω σε ξεχωριστά ποστ.
Θέλω να φτάσω στο σημείο να μπορώ να τρώω τα πάντα αλλά με μέτρο, αφού κακά τα ψέματα, το φαγητό είναι ευλογία, είναι απόλαυση, είναι "ταξίδι".
Μέχρι να βρω την προσωπική μου ισορροπία, μαθαίνω να τρέφομαι σωστά και να ακούω το σώμα μου και την ψυχή μου. Μαθαίνω να με αγαπώ και να μην με κακοποιώ πετώντας μέσα μου διατροφικά σκουπίδια που μόνο κακό μου κάνουν. Ανακαλύπτω νέες συνταγές, νέες τροφές, νέες γεύσεις, νέους τρόπους δράσης.
Μαθαίνω να ζητάω, να αναζητάω, να με σέβομαι και να με αποδέχομαι με τα καλά και τα άσχημα μου.
Κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να ζήσω μέσα στην αρμονία, την ισορροπία, την αποδοχή και την αγάπη. Το χρωστάω στον εαυτό μου, στο παιδί μου, στη ζωή.
Σε επόμενα ποστ, θα σας μιλήσω για την ρουτίνα της διατροφής μου, για συνταγές που μου δίνουν χαρά και για τα "εργαλεία", που με βοηθούν τις δύσκολες μέρες.
Οι γνώμες που εκφράστηκαν σε αυτό το ποστ είναι καθαρά προσωπικές και σίγουρα υπάρχουν και άλλες, που θα ήθελα πολύ να ακούσω. Περιμένω πάντα τα σχόλια και τις ερωτήσεις σας με μεγάλη χαρά!


Σας φιλώ


Βρείτε με σε
FACEBOOK  
και 

INSTAGRAM


You May Also Like

20 σχόλια

  1. Πόσο ωραίο!!! Μπράβο φίλη μου και για το κείμενο, αλλά κυρίως για την προσπάθεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, πολύ αγαπημένη!
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε. Είχα καιρό τώρα ανάγκη να μιλήσω και για αυτό.

      Διαγραφή
  2. Συγχαρητήρια για την συνειδητοποίηση και το ότι έκανες έβγαλες από τη ζωή κάτι τόσο εξαρτησιογόνο !!! Κ γω προσπαθω να την αποβάλλω.. μακάρι να τα καταφέρω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ. Το παλεύω ακόμα και θα το παλεύω νομίζω για όσο ζω, μιας και οι εθισμοί είναι για πάντα μέσα μας απλά ανάλογα τον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετωπίζουμε, κοιμούνται και μας αφήνουν να ζήσουμε πιο ήρεμα.
      Σου εύχομαι ότι καλύτερο!

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος20/2/18, 6:50 μ.μ.

    Πολύ ωραίο το άρθρο σας...Σε λίγες μέρες ξεκινάω και εγώ μια ολική αλλαγή και θα θελα πολύ να δω και την συνέχεια αυτού του άρθρου σας,όσον αφορά το πρόγραμμα συνταγές κτλ...μακάρι να τα καταφέρω και εγω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε.
      Καλή αρχή σε ότι κι αν κάνετε.Είμαι σίγουρη πως θα πάνε όλα καλά.

      Διαγραφή
  4. θα ηταν χρησιμο να γραψεις αν θες τους τροπους που σε βοηθησαν στην μειωση της ζαχαρης!τις εναλλακτικες που ειχες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα! Ναι,αυτό έχω σκοπό να κάνω σε επόμενα posts.
      Σε ευχαριστώ για το σχόλιο!

      Διαγραφή
  5. Είναι τόσο σημαντικό να ακούμε το σώμα μας. Γιατί σε κάποιον ένας καφές, για παράδειγμα, είναι ευεργητικός και σε κάποιον άλλον καταστροφικός. Θέλει παρατήρηση, συνειδητοποίηση και επιμονή.
    Καλή επιτυχία! Όλοι έχουμε μικρούς "διατροφικούς δαίμονες" που πρέπει να δαμάσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι όπως τα λες Αντριάνα.
      Δεν ταιριάζουν όλα σε όλους το ίδιο. Είναι πολύ σημαντικό να ακούμε το σώμα μας και τον εαυτό μας γενικότερα, και να εμπιστευόμαστε αυτές τις φωνές χωρίς να τις κρίνουμε και να τις αμφισβητούμε.
      Σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμά σου.

      Διαγραφή
  6. Ανώνυμος21/2/18, 12:49 μ.μ.

    Aπό Αλεξάνδρα Πάνου:
    Mama Petunia, αυτό είναι ένα από τα πιο εκ βαθέων εξομολογητικά κείμενά σου (και μη σου πω - και πεις ότι υπερβάλλω - ότι είναι ένα από τα πιο μεστά κείμενα περί διατροφής και καλοζωίας που έχω διαβάσει εδώ και αρκετό καιρό), γεγονός που αποδεικνύει ότι όσο καλά τα καταφέρνεις με τη διατροφική αποτοξίνωση, τόσο καλά τα καταφέρνεις εξίσου και με τα άλλα πεδία στα οποία καταβάλλεις προσπάθεια τον τελευταίο καιρό, και συγκεκριμένα στο "άνοιγμα" που επιχειρείς ώστε να μοιράζεσαι τα συναισθήματά σου. Θεωρώ το κείμενο σου ένα ουσιαστικό "απόσταγμα ψυχής" μέσα από το οποίο θα δοθεί δύναμη σε όσους από εμάς αντιμετωπίζουμε παρόμοιους "εθισμούς της παρηγοριάς" και θα μας εμπνεύσει δίνοντάς μας κουράγιο να κάνουμε την δική μας αρχή! Να ήξερες με πόση ανυπομονησία περιμένω τη συνέχεια μέσα από τα επόμενα ποστ! Πολύ δυνατό κείμενο, για άλλη μια φορά μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα. Σε ευχαριστώ τόσο πολύ... Μου έδωσαν μεγάλη χαρά και συγκίνηση τα λόγια σου. Δύσκολο πράγμα οι εθισμοί και θέλουν δουλειά ισοβίως. Όμως πραγματικά αξίζει τον κόπο.
      Ναι. Προσπαθώ να ανοιχτώ λίγο περισσότερο και να είμαι αληθινή. Να αποδέχομαι πρώτη από όλους εγώ τον εαυτό μου και να του φέρομαι με αγάπη και σεβασμό. Οι εθισμοί είναι ταμπού, αλλά όσο περισσότερο μιλάμε ανοιχτά για αυτούς, τόσο περισσότερο τους ξορκίζουμε.
      Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  7. Mπράβο Ζωή, είσαι ένα από τα άτομα που θαυμάζω για τον τρόπο ζωής του..μακάρι να μπορούσα να αλλάξω και εγώ, αλλά δεν νομίζω πως έχω την δύναμη!Καλό βράδυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ιωάννα μου. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Μην το βάζεις κάτω. Δεν είσαι μόνη σου. Είμαστε πολύ εκεί έξω...

      Διαγραφή
  8. Είναι φοβερό αυτό που αναφέρεις για τη συσχέτιση της ζάχαρης με την κακή ψυχολογία. Δεν το γνώριζα και δεν το είχα ακούσει και ποτέ. Και τώρα θέλω να το ψάξω! Πολύ χρήσιμες πληροφορίες. Σ'ευχαριστω πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. Να είναι αλήθεια. Η ζάχαρη, και γενικότερα διατροφή μας, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία μας...

      Διαγραφή
  9. Πολλά μπράβο που κατάφερες να βγάλεις τη ζάχαρη από τη ζωή σου, είναι πραγματικός εθισμός! Ανυπομονώ να διαβάσω για τα "εργαλεία" των δύσκολων ημερών! φιλιάαα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην προσπάθεια είμαι, μία μέρα την φορά. Οι εθισμοί είναι δύσκολο πράγμα. Θέλουν πολλή δουλειά. Αλλά άμα κάτι το θέλεις πολύ μπορείς να το καταφέρεις. Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο!

      Διαγραφή
  10. Απολαμβάνω πάντα να σε διαβάζω! Θα το λέω κάθε φορά κινδυνεύοντας να γίνω γραφική!!! Σε θαυμάζω για τη δύναμη σου αυτή. Δεν ήμουν ποτέ γλυκατζού όμως εχω ανακαλύψει πως είναι κρυμμένη παντού και επίσης πως μας ταίζουν σκουπίδια τόσα χρόνια και εμείς τα τρώμε! Ευτυχώς ξυπνάμε και συνειδητοποιούμε ότι η υγεία μας εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό απο υη διατροφή μας. Υπάρχουν άνθρωποι σας εσένα που μας αφυπνίζουν!!! Σ’ευχαριστούμε Ζωή για το μοίρασμα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ρε Δημητρούλα... Τώρα είδα το σχόλιο σου.
      Τι να πω! Σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τα καλά σου λόγια...

      Διαγραφή